ορσιπέτης

ὀρσιπέτης (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὑψοῡ πετόμενος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρσι- (βλ. λ. όρνυμι) + -πέτης (< πέτομαι), πρβλ. αερο-πέτης].